lundi 28 février 2011

E sette porte (13, 14, 15 /15)

Una nuvella di Jean-Yves Acquaviva

XIII

Mark era turnatu à pusà. L’ochji inchjudati nant’à i vetri di u burò di Grazy. C’aspittava à pisà ‘ssi capatoghji ? Soca era attuvanata da i detti di Jag, o circava qualchì manera di scusà si senza perde a faccia. Avia pichjatu una volta, micca risposta. Una antra volta, micca risposta. Avia puntatu a porta è custattatu chì u lume era spentu. Era intrutu è circava u buttone cù una brama smisurata di luce. È a luce s’era fatta, illuminendu un spitaculu orrende. Grazy stava, a gola aparta, scannata cum’è una capra vechja. U sangue surtia à picculi zirli, lascendu a vita, fughje pocu à pocu. Mark s’era lampatu, mughjendu à u succorsu, per circà à parà lu. « Un duttore ! Aiò c’ùn hè ancu morta ! »
U giovanu pulizzeru s’era asciuvatu à pocu pressu e mani è avia abbandunatu à Grazy à  i suvagni di Matt Mattews. Tuttu s’era passatu in trè minuti è Jag ùn pudia esse luntanu. À mezu à a so panicca, Mark avia quant’unque nutatu chì l’assassinu ùn avia chjappu nulla ‘ssa volta è quessa, senza capisce perchè, u stunava è l’inchiitava assai. Era surtitu in carrughju, ghjustu à tempu per vede à Jag infrugnà si in un taxì. Pigliendu si per Clint Eastwood in a più bella forma di “Dirty Harry”, s’era lampatu davanti à a prima vittura chì passava, n’avia cacciatu u cunduttore, senza nisuna dulcezza, è s’era stipatu appressu à u so « amicu ».
U TX II era andatu à sin’à Brick Lane è s’era firmatu di punta à l’ustaria di Vikash. Jag ne era falatu, avia pagatu a corsa è era smaritu in a stretta supitu à manca di l’intrata. Mark, lascendu a so vittura mezu in catarochju, pigliava a stessa strada. Avia cacciatu a so pistola è fattu passà una palla in u cannone. U rimore mettallicu l’avia datu una impressione strana, era a prima volta ch’ellu facia quessa cù a pussipilità di tirà nant’à qualchì sia.
‘Ssa volta dinù avia avutu u tempu di vede smarisce à Jag à l’ultima siconda. Era intrutu in u risturante per a porta di daretu, à passi ciatti, Mark s’era avvicinatu. Avia puntatu pianu, pianu l’usciu. U cannone di a pistola sempre prontu à stupà u focu, viaghjava vardendu in ogni scornu, l’arechje attente à ogni rimore. Suvitendu u ribombu di i passi di u giovanu indianu, era ghjuntu in fondu à a cucina è avia falatu una pochi di scalelli. Era sbuccatu in una pezza oscura è s’era firmatu. Piattu da a quadrera di u muru fighjava a scena incridibule. E salme di Vikash è di u librariu, azzingate cum’è duie carcasse purcine aspittendu d’esse sciarcuttate, u parastagiu cù i so caraffoni impiuti da ogni truffeu di  l’assassinacciu. È ellu, Jag, indinuchjatu in fondu à un curridore, di punta à una porta chjosa.

XIV

Jag parlava in una lingua chì Mark ùn capia micca, tinia in e so mani pisate, un ciuffiu di capelli rossi. Di l’altra parte di a porta, qualcosa o qualchì sia, minava per apre la. U calore assuffucava u pulizzeru, intransanditu da e scosse di a porta è da a spezia di rughju animale chì l’accumpagnavanu, circava à arricoglie tuttu u so curagiu. « Jag ! » S’era dicisu, braccava a so arma nant’à l’omu indunuchjatu. Jag s’era arrittu è vultatu, Mark avia fastidiu à ricunnosce lu. I so ochji eranu chjari cum’è acqua è a so faccia mezu trasfurmata.

« Ùn mi chjama più cusì, l’aghju patutu troppu ‘ssu nome. Mi chjamu Jagjit, “quellu chì hà sottumessu u mondu”, u missageru di Scifà, natu per discità à Pasciuppattì, “u Maestru di a reghje”, per ch’ellu scatinessi e forze di centu inferni. Simu davanti à l’ultima porta è i to ochji di murtale gnurante anu da scopre a putenza furiosa di quellu chì ùn lascia c’à cendara nant’à i so passi. Approntà ti à vede u casticu di l’umanità è more cum’è tutti i to pari. E sette porte, e sette Sciaccrà sacrate saranu aparte da quì à pocu, l’anima di ‘ssa puttanaccia era l’ultima chjave c’o circava da compie a mio opara.  L’ultimu puntellu di u tempiu alzatu per u regnu eternu di « U Maestru di tuttu ». À sentu chì vene à mè, a sentu tralascià u so inviloppu di carne è di sangue per fà si ventu è suffià nant’à a rusta insunnulita di u focu di Pasciuppattì. »

Mark avia tiratu in pettu, quattru volte, Jag o « Jagjit », pocu l’imprimurava, vulia tumbà ‘ssu mostru ingordu di sangue. Daretu à a porta, i colpi eranu torna più forti, u calore torna più assuffucante. U pulizzeru si sintia svene, luttava per firmà cuscente, l’ultima fiura ch’ellu avia vistu era stata quella di Grazy, di a so chjoma rossa, chì paria vulà sopra à ellu, è po u bughju.

‘Ssu spitaculu, chì Mark ùn vidaria mai, era unu imbuleghju stranu di maraviglia è di buffezza, un mischiu di millaie di culori. Duie forme chì vulichjavanu in a pezza, chì si minavanu è si staccavanu in un fracassu immensu. À quandu parianu d’ùn esse c’à unu, accichendu tuttu d’un luciore traputente, à quandu di dimizavanu in duie accendite, supitu spente. A porta sbattia, cum’è mossa da a timpesta. Si spalancava, si chjudia è à ogni apartura s’induvinavanu a macacciula informa d’una criatura à quattru bracci pronta à tirà u saltu. In pianu Jag ughjulava cum’è un lupu feritu, era mossu da una forza c’ùn si pudia vede, chì u pisava per cappià lu torna lascendu lu cascà in pianu. Una ultima volta e duie forme s’eranu impicciate, u scontru era duratu qualchì siconda è ùn s’eranu più spiccate. E porte s’eranu sarrate, una appressu à l’altra, s’era intesu un stritu inumanu è jag si n’era falatu in pianu un antra volta. Quella spezia di spiritone avia chjappu un culore rossu è firmava appesu à nulla in un silenziu assulutu.

XV

Nu l’imbulanza chì si purtava à Grazy era statu u para piglia è teni. I spasimi chì a scuzzulavanu arricavanu l’intransu à Matt Mattews. U duttore chì pruvava à calmà la fendu li una piccatura avia paspatu i so denti è e so ugne. A pinsavanu morta è avà mughjava in una lingua strana, circava à arrizzà si. Si battia contru à un nemicu imaginariu sbulichendu tuttu è po era cascata. Matt li avia chjappu u polzu cù pocu spiranza di sente qualcosa. « Puttana ! Hè sempre viva ! » Cù u duttore l’avianu rimessa nant’à strapunta di u brancale, si vardavanu senza dì nulla, acciaccati da ciò ch’elli vinianu di campà.

U lindumane, appughjatu à una canna, Mark intria in a camara di u St Thomas’Hospital duve Anny durmia. Un sonnu chì avia da durà, à sente i duttori. A so ferita ùn pudia più tumbà la è ùn capianu micca perchè ch’ella era intruta in un comà cusì prufondu. Sicondu elli, era capace à campà e dicine di l’anni in ‘ssu statu è ùn si discitaria forse mai. Mark a vardava, a truvava più bella c’à mai, era quasi cuntentu di pudè la fighjà cusì senza risicà di fà si mandà à spassu. « Li pudete parlà » avia dettu una l’infirmiera vinuta à rigulà a perfusione, videndu lu stantaratu in ‘ssa manera. Mark ùn avia mancu rispostu è si n’era andatu.

Era vultatu nant’à a scena di crimine, i spezialisti di a pulizza scentifica s’avianu purtatu tuttu è ùn firmava c’à u dissegnu di calcina bianca chì insignava u locu duve Jag era cascatu, minatu da e so palle. À a piazza di u curridore, duve ellu avia testimugnatu d’avè vistu e sette porte, c’era un muru di mattoni rossi. I pulizzeri l’avianu sciappatu per vede ciò chì ci era daretu è ùn avianu trovu c’à una antra carciula distessa à quella chì ghjuvava di tana à l’assassinu. Ùn sapia perchè ma ùn li si paria micca d’avè sunniatu, ùn cridia micca chì tuttu què fussi, cum’elli pinsavanu tutti, u risultatu di u colpu ch’ellu avia pescu in capu. Ma chì ci pudia ? Li ci vulia à risolve si à accittà ‘ssa verità, Jag era soladimente un scemu, un serial killer, u primu di a so carriera. Pocu battesimu !

Di ritornu à New Scotland Yard, Matt Mattews l’avia fattu vene in u so burò. Dopu à avè amintatu à Grazy, a so cumpetenza, u so curagiu è tante altre cunnarie li avia dettu : « Mi ci hà da vulè à qualchì sia per rimpiazzà la, dopu à e vostre prove di ‘ssi dui ghjorni, site u candidatu ideale.»
Era u so settimu ghjornu. U 14 di marzu di u 1985, Mark Littlewhite surtia in u casamentu di New Scotland Yard cù u gradu d’ispettore principale.

1 commentaire:

  1. aghju pasciutu una Pattì, un certu tempu...
    m'hè custata sta goffa !

    R.N.

    P.S. : tosta a fini !

    RépondreSupprimer