mercredi 28 septembre 2011

Agorafobia

Una nuvella di
Jo Antonetti

Venimu di ghjunghje in San Fiurenzu. Un sò ancu surtitu di vittura, chì digià aghju u stomacu annudatu. A sapia, ùn ci vulia à cullà. Quand'ella hè ghjunta in casa dui mesi fà, dicendu mi, "aghju e piazze per Ben Harper", aghju fattu u baullu, Bernard Peur ? quale hè quessu ? Pensa, a sapia qual'era, è sapia dinù chì ci avia da esse un mondu scemu, ma ùn li pudia palisà a mo fobia, allora aghju fattu cum'è sempre, aghju baddalatu dicendu chì à mè a musicaccia americana mi rumpia e stacche, è chì di statina ùn si pò viaghjà nant'à e strade è un canapu è l'altru.

Ma, ùn li possu ricusà nunda à ella, dunque sò cullatu. Digià, per istrada mi ghjunghjia a frebba, infilarate di vitture chì andavanu à u passu, turisti sgalabbati chì piantanu per un sì o per un nò. Aùù, ma chì veneranu à rompe ci e stacche.
Infine, simu ghjunti, in carrughju aghju l'impressione chì e croci chì m'anu fattu cacà in vittura si sò varcati à tempu à mè, per fà mi cacà torna, nunda chè u s'accente hè un suppliziu per mè, è poi e so tenute, quant'à mè li si pare chì perchè ch'elli sò in vacanze, ci vole à veste si male. Ma, avemu l'altru latu, i bastiacci è l'aiaccini, tutti vestuti cum'è s'elli fussinu di battezimu o di matrimoniu, omi è donne tutti in tichetta. Aiò, per andà à vede à Ben Harper à mez'à tarra è pulvariccia. Mi colla a frebba in capu, cercu di calmà mi, quandu sentu un rimore chì s'avvicina, chì serà torna ?

Musicanti di carrughju chì ghjocanu u tamburu nant'à vechji containers in plasticu, sicuramente un messagiu ecologistu, è tutti l'altri conni in giru chì i piglianu in fottò, o chì ballanu cun elli, mi dicu chì ùn vale à inzergà si, si staranu nantu à u portu. Innò, hè prevista ch'elli accumpagninu a ghjente sin'à u cuncertu. O per la miseria, m'accadenu tutte. Eccuci à u cuncertu, per andà à beie si un colpu, hè una vera spedizione, puntate di spalle, pedi calpighjati, puzza di sudore è d'ansciu, un infernu. U cuncertu ùn hè megliu, simu tutti aritti, imbugnati, à a puzza di sudore è d'ansciu, s'aghjusta quella di sigaretta è di u tizzone. Aghju da craccà, a sentu, u solu affare chì mi cunsola hè chì u tippu a li sciacca à a chitarra, a musica hè bona. Ma què dinù m'arrabbia. Ié m'arrabbia di vede ch'eo spartu i listessi gusti chè 'ssa banda di capre ingiru à mè, pensu anch'eo cum'è Desprosges chì dicia " Quand quelqu'un est d'accord avec moi, j'ai l'impression de n'avoir plus qu'une demi opinion", allora, pensa quì cun cinque milla persone chì sò d'accunsentu cun mè.

A u capu di quattr'ore, sentu vene à fine di u mo suppliziu, u cuncertu hè finitu, pigliemu a stretta chì parte da a citadella sin'à u portu, infine appena di calmu, micca mondu ingiru à noi, solu eo è ella apperlamanu. È tandu sò sbuccati da u portu, sempre cù i listessi containers, sempre listessa musicaccia, sempre i listessi conni à inturnià li, è elli chì mi vulianu fà ballà. Era troppu, è u troppu stroppia dicia quellu, eo ùn l'aghju struppiati, aghju cacciatu a pistola ch'avia à a cinta è l'aghju tombi tutti.

A pace. Più musicaccia, più rimore, più conni ingiru, ié a pace.


lundi 19 septembre 2011

Entre mariposas negras (3/3)

Una nuvella di
Francesca Graziani

U zitellu si precipitò senza altru mentre chì Moune, u core affannatu, pigliava à l'insù. Avvicinendusi da a chjesa, si ghjacciò u so sangue : sentia i mughji di terrore di Juan, è e rise di l'altri. Rise ? O Signore, ma chì li facianu ? Jorge era longutiratu davanti à a porta di Santa Croce. Di sicuru, avia pruvatu à impedisceli di entre è s'era fattu pistà di colpi. U so visu era in sangue, u nasu sciappatu. Paria acciaccatu, ma rispirava, chirchinnendu. Li accarizzò u fronte cù una tennerezza chì a susprese, parlenduli per chetallu :

- Anu da ghjunghje i succorsi, ùn ti ne fà Jorge, t'anu da purtà à l'uspitale, veneraghju cun tè, tuttu anderà bè... Jorge si vulia ridrizzà, ma cappiò un stridu. Mustrò u so bracciu : paria troncu.
- Stà fermu, cerca d'ùn move, aspetta i succorsi, ghjunghjenu...

In Santa Croce, Juanito, nudu in Cristu, era mantenutu contru à u muru da dui cugini di Moune. Anch'ellu era in sangue, ùn si ricunniscia guasi più u so visu imbuffatu. Mughjava, supplicava guasi, è l'altri ridianu, ùn li paria vera à Moune, l'era insuppurtevule di vede u so idulu trimà davanti à uni pochi di paisani rozi.

- BASTA o tonti! Site scimiti, lasciatelu! Ghjunghje a pulizza, vi privengu, futtite u campu !
Lavighju, cù un sguardu allucinatu, tenia un cirone accesu ch'ellu avvicinava da a zira di u Gitanu, tuttu scherzendu.
- Dopu à u mo "trattamentu", ùn ti ghjuverà più tantu u to minchjone o Gitanacciu. T'amparerà à ingannà una zitella nucente. T'aghju da uscià cum'è u porcu chè tù sì.

 Quand'elli eranu ghjunti, u giuvanottu n'era à u culmine di a gudera è ùn si era mancu pussutu staccà da a so amante à a vista di l'assaltanti. Infuriati, l'avianu agguantatu, mentre chì Millie ritenia a so figliola chì si sbattia cum'è un diavule, l'avianu lampatu in terra è presu à calci in i fianchi, in u capu, specialmente in u capu. L'avianu conciu à ottu contru à unu, ùn pudia chè pruvà à prutegesi cù e bracce. Avia u corpu insaghjatu, i sopracigli è i maschetti aperti, è piccule piache sanguinulente fatte da i scarpi da tutte e parte. Nany i precava di piantà, stridava indernu, pruvendu à scappà da a strinta di a mamma. Avia solu a so tunica corta addossu. E so coscie bianche cum'è u latte eranu maculate da u sangue di u so fiore svirginatu.
Avà Juan contru à u muru si liccava calci in u ventru chì li tagliavanu u fiatu. Si piecò in dui, ma Lavighju li pisò u capu chjappendulu pè i capelli è d'un gestu seccu li brusgiò a punta di u cazzu cù a fiamma. U puvaracciu lentò un rughju inumanu prima di vene menu è di cascà in pianu. Cù a forza di l'addisperu, Nany si liberò infine da a mamma è si lampò nantu à u corpu di u so innamuratu.

"POLICE! Mais qu'est-ce qu'il se passe là-dedans? Bande de sauvages! Ouf! Avec ces Corses, on est jamais tranquilles, quand est-ce que je vais avoir ma mutation, moi? "

I paisani firmonu imbasgialiti, parianu di sbriacà d'un colpu. Lavighju guardava stupitu u cirone chì s'era spentu à a sbattulata di a porta, quant'è ch'ellu ùn capiscissi più ciò ch'ellu facia in a so manu. Funu tutti imbarcati cù e manette in a camiunetta di a pulizza, ancu Millie è e figliole, malgradu e so prutestazione. Si guardavanu tutt'à trè cù un odiu chì paria definitivu. Pè u finestrellu, Nany ebbe u tempu di vede ghjunghje u SAMU, accoltu da u Merre.

Nany ùn hà mai ricivutu risposte à e lettare ch'ella hà mandatu à Juanito. Solu Jorge hà rispostu una volta pè u so amicu : "Juan hè partutu in America latina. Ti dumanda di pardunallu, vole sminticà tuttu. Dice ch'è tù sì una principessa è chì ellu hè un povaru tippu." Ùn li firmava più chè e foglie di marijuana assiccata in un quaternu, cù i puemi d'amore ch'ellu li avia scrittu. Un bel'ghjornu, lampò tuttu in u focu, francu un ritrattu ch'ellu avia fattu di ella, cù sta legenda, stratta di un puema di Garcia Lorca :

"Entre mariposas negras
 va una muchacha morena
 junto a una blanca serpiente de niebla "

Jorge è Moune cuntinuvonu à scrivesi, à scambià puemi è disegni, è una volta si sò ancu trovi in Nizza pè una piccula scappata amurosa, po e so strade si sò alluntanate à pocu à pocu. E duie surelle ùn si sò mai più parlatu. Moune hà scrittu parechje volte à Nany per chere u so pardonu, senza mai buscà risposta. Millie hè firmata sola, e duie figliole avenduli giratu u spinu pè a vita.

dimanche 18 septembre 2011

Entre mariposas negras (2/3)

Una nuvella di
Francesca Graziani

Ghjunti in a chjesa, pusonu annantu à i sacchi da dorme è Juan cumenciò à priparà u "tizzone". U muscu di a marijuana empiia a chjesa, n'eranu digià esaltati. Juan avia gesti precisi è dolci, intricciava l'erba tavacca cù a marijuana pianu pianu. Nany era ciuttata in a so cuntemplazione beata, ùn vidia nunda altru ingiru à ella. À Moune li facia male sta passione ch'ella vidia nasce trà a surella è Juan: bastava à guardalli, murianu di desideriu! Si vulia cunvince ch'ella circava di prutege à Nany, ma in u so core sapia chì a vera ragiò ùn era quessa.

- O Nany, ùn la sò sè tù duverii fumà "erba"... Dopu, ùn si cuntrolla più nunda !
- Moune, accupati di u toiu u culu, ai capitu ? Ùn sò più una ciuccia. A sò ciò chì ti face scimisce, ma ùn ci poi nunda.

È li tirò una lingua longa longa. Moune s'arrizzò d'un colpu è agguantò à Nany pè u bracciu :    

- Voli una sciappata o chè ? Alè, rifalemu subitu !

Ma Nany a puntò cun viulenza. Jorge ùn ebbe chè u tempu di chjappalla prima ch'ella si scialbessi contru à u muru. I dui masci ebbenu u so da fà à calmalle, eppo Juan fece passà u tizzone è prestu messenu à ride per un nunda : per una macula nantu à a camisgia di Juan, per un ragnu chì Jorge mettia fora cù delicatezza invece di sfracellallu, per n'importa chè... Pè i travagli, a chjesa era stata viutata di tutta a so mubiglia è e so rise ci ribumbavanu, strane strane. Moune fece un puemu in corsu, longu, liricu, chì Jorge, persu d'ammirazione, vulia ubligalla à scrive per ùn perdelu. Truvò una penna è un fogliu in un saccu d'armone è a fece cupià u testu, ma ùn s'arricurdava digià più chè di a metà.

Juan è Nany, ch'ùn si lentavanu più, s'eranu scantati in a cappelluccia di a cunfraterna, Santa Croce. Videnduli sparisce, Moune avia torna avutu l'ochji impazziti chì spaventavanu à Jorge. Pruvò à accarrizzalla, à basgialla, ma u schjaffitò è scappò currendu versu u Suttanu, lascendulu stantaratu è furiosu. Ghjunse à u Bar briunendu, paria ch'ella fussi perseguitata da u Diavule : " Fate prestu, in furia : Juan hà da abusà di Nany !"

Subitu, rializò ch'ella mettia in anda una mascina infernale. Ma era digià troppu tardi ; daretu à Lavighju, l'omi presenti s'eranu lampati in a chjappata, seguitati da Millie, in piena crisa d'isteria : "Tumbatelu ! Oh ! a mo figliulella ! Tumbatelu !" Moune si lasciò cascà in pianu dananzu à u Bar. Sbuttò à pienghje senza pudè piantà, signuzzendu tantu ch'ùn ne pudia guasi più rispirà è martellava u tighjatu cù i pugni, à sciappassili, senza sente u dulore.

Tuttu era andatu di male dipoi sempre in a so vita, tuttu ! Dipoi quandu ? Dipoi i so sei anni, da ch'ella era nata sta muccicosa. S'ella avessi riesciutu à sciappalli u capu in u so veculu tandu, quand'ella avia buscu quellu zocculu, chì mamma li avia cacciatu di manu ! Nimu a vidia à ella, ancu i visitori in casa si smaravigliavanu : o Nany, Nany ! Ella ? Ùn sapianu mancu ch'ella esistia. È avà Juanito, u tippu u più desiderevule di a terra, chì l'avia cuttighjata a prima è dopu, da ch'ellu avia vistu à Nany ùn l'avia più guardata... S'era passata cum'è sempre ! È si lagnava cusì di ciò ch'ella cridia a so sorte di mal'amata.
Di colpu, intese una manuccia lebbia lebbia chì li accarizzava e so buccelle bagnate è li allisciava i so capelli. Quale ci era ? Un'anghjulu ?
U visu d'anghjulu di Tuninu li surridia à traversu e so lacrime, fendula vultà a e rialità ! Si pisò in un saltu.
- Tuninu! Vite, cours chez Jeanjean, dis-lui d'appeler le Samu et la police et d'aller tout de suite à Santa Lucia, vite, dépêche-toi, ils peuvent le tuer !
- Mais qui ?
- Juanito, mon ami !