samedi 11 décembre 2010

Rituali sanguinosu (2/6)

Una nuvella di
Marcu Biancarelli


II

Eramu ghjà beddi avanzati in a giungla, caru meu, è Fairfax Harbour[1] era quant’è à mè à trè ghjorna di marchja. Ma quandu dicu trè ghjorna di marchja ci voli à imaginà ciò ch’iddu pò essa di prugrissà in una furesta trupicali zippa è ustili in tuttu, ci voli à imaginà ch’ugni metru vintu era una prova chì no rializaiamu u pinnatu in manu, sfraiendu in a tiria, taddendu i liani grossi com’è u bracciu…

Chì annata era ? 1875, s’e m’invengu bè. Voli dì un’ epica chì ‘ssi tarri mustruosi viniani di fassi culunizà, è ch’ùn c’era mai chè una truppa misaredda à tena u solu portu di cumerciu chì no viniamu di lacà à daretu, disidarosi chì no eramu d’infrugnacci à l’internu di u paesu pà scoprani tutti i ricchezzi. Quandu dicu « no », voddu dì eu è u curciu Samuel Flaherty, spluratori di geniu ch’ùn lacò micca, par disgrazia, a traccia in a Stodia chì a so temerità avaria miritatu. L’altru biancu à accumpagnacci era u rivarenti Collins, unu sburgnonu d’Irlandesu chì spiraia di riscattà i so piccati circhendu missioni ind’è i salvatichi, è infini u restu di a spidizioni era cumpostu d’indigenii Motù chì ci purtaiani a robba o ci vidaiani in ‘ssu tarritoriu di i più scunnisciuti di a pianetta. Innò ch’aiamu trovu un’ altra scorta chè ‘ssi primitivi suzzi è prasciti ! Ma infini, l’avvintura ci avia chjamatu è dunca n’eramu quì : avanzendu malamenti in una selva pagna, luttendu contr’à i ragni è i sarpi vilanosi, impuzzenduci sin’à meza vita in certi padoli puzzinosi è infistati da i cruccudili… U sicondu ghjornu di a spidizioni, d’altrondi, un purtadori imprudenti fù inguttitu sutt’à i nosci ochja, senza chì nimu pudissi riagiscia o intarvena… Aah, Waterbright, vi lacu imaginà ciò ch’idda pò essa di veda un omu parta sutt’à l’acqua, briunendu d’addisperu, infarratu da i canteghji ingurdi d’un mostru antrupufagu chì u si intazza senza risenta nudda d’altru chè u so disideriu frettu di carri à macinà… vi lacu induvinà u nosciu sbileghju, à a vista d’una mani chì iscìa da l’acqua, è chì s’agitaia di spaventu, chì si stinzaia di dulori, senza chì no pudissimu fà nudda pà succòrrala… Ma passemu.

Dopu à trè ghjorna d’infernu, ci missimu à attippà in un taddu menu frundutu. Piddaiamu l’altezza è ancu l’aria cumminciaia guasgi  à duvintà rispirevuli. In tutti casi vidiamu u celi, è vi possu dì ch’era un cambiamentu di quiddi stimevuli. Ci tuccaia sempri à scumbatta in i filitticci alti, taddendu è sighendu à più pudè, ma o mancu eramu sciuti da i lochi acquosi, da l’umidità agrissiva, è da u bughju sempiternu di a volta vegetali.
Suvitaiamu unu spezia di violu – dicu bè unu spezia – quandu di colpu ribumbò in a vaddi u sonu di i tamburi inchiitanti. L’effettu annant’à i Motù fù radicali : ‘ssi mezi scimii si missini à bruddicà subra piazza, ochji sciuppati è à ciò chì paria da veru tarrurizati, agguantati da a panica s’e possu dì. Lamponi in tarra i bartachji è i somi ch’iddi erani pagati pà carrialli, è si missini à fughja com’è piulaconi sparrucciati. Ebbimu à chì fà à richjappanni dui è à lialli ch’iddi viniessini. Ma i tintacci piinghjiani com’è ziteddi, è i duvistimu scuzzulà appena da falli piantà. Finalmenti, tardaviddoni in u so idioma schifizzosu certi parolli chì no capistimu à bolu : Kukukukù ! Kukukukù ! ch’iddi ripittiani senza cessu, muscendu cù u capu a dirizzioni di a muntagna. È ci parsi chì ‘ssu vucabuli – fracicu ni cunvinaremu – vulia forsa indittà l’appellazioni di i dimonia chì i spavintaiani.

A noscia situazioni, di tutta manera, si palisaia grava. Micca tantu pà u timori chì i Kukukukù ci avariani pussutu ispirà, chè par via di u fattu chì no ci truvaiamu persi à u cori di a giungla, cù solu dui purtadori assinturiti da a paura è una mansa di fangotta è altri casci d’armi o di nutritura chì ci tuccaria certamenti à sacrificà. Flaherty avia cacciatu a so pistola – pà tena in rispettu i dui prighjuneri, ma ancu in casu d’azzuffu cù i strani dimonia chì li daiani u telu – è circaia di raghjunà cun mecu di a manera bona di pruceda pà sorta da ‘ssa situazioni pinibuli. U preti, iddu, era ghjà guasgi cussì addispiratu chè i vidi motù, è facia i centu passa, svaculitu, è strufinendusi i mani cù ingoscia. Frattempu, i tamburi risunaiani sempri, è pariani ancu d’arrispondasi da una crista à l’altra, da un poghju à quidd’altru. Infatti, ed era evidenti, eramu inturniati da numici feroci è scunnisciuti !

Appena l’aviamu analizata chì i buttissi s’abbassoni da tutti i parti in a pianizzola indu no ci truvaiamu. Dicini d’essari armati di sarbacani o di mazzi nudosi cumparistini. Erani talmenti minori chì n’erani ancu ridiculi, ma i so tenci prestorichi ùn traspiraiani nienti d’amichevuli, è i so gneri di primati bambuli – à chì tirendu a lingua di fora, à chì ancu muscenduci i so marracona brutti in un surrisu di cannibalu famitu – ci diciani quantu erani pronti ad arrigalacci una gattiva sorti. Ùn c’era chè un calmu sulennu, una indiffarenza finta di stuizianu, chì ci pudia avà salvà da ‘ssa trappula. Fù d’altrondi ciò ch’iddu pricurò à tutti Flaherty, parlendu à boci bassa è calendu u sguardu in un attu vuluntariu di suttimissioni. È piddendu u tempu, sirenu, d’accuncià a so pistola in u spinu. I salvatichi s’avvicinaiani pisendu i so armi, stringhjiani u chjirchju upprissivu in ghjiru à no. Erani guasgi à tuccacci, è ci n’era ancu calchì ad unu chì vinia à annasacci di manera sporca, guasgi ch’iddu vulissi tastà u muscu di a robba appitittosa chì no duviamu raprisintà in u so ciarbeddu babuinescu.

Fù tandu chì unu di i purtadori, intuntintu da u spaventu, circò di fughja lampendu un brionu di tarrori. Malgradu i so mani liati – invinimuci ch’eramu no ad avellu impastughjatu cussì – funzò capibassu in a reffica di i Kukukukù. Una multitudina di mazzi è di pioli in petra u minoni da tutti i canta. U so capu sbuttò sutt’à i colpa, com’è quissu d’una ranochja, è lacò schizzà u ciarbeddu in un trostu spavintevuli. In un etimu, u disgraziatu fù ridottu à unu statu di pappìa chì ci arriccheti un telu assulutu. À a vista di ‘ssa missa à morti crudeli, preti Collins risicò ancu di vena menu, è s’iddu ùn s’era arrimbatu à mè, credu bè ch’iddu saria cascatu in tarra à ‘ssu mumentu pricisu, è chì l’indigenii avariani prufittatu di ‘ssa tistimunianza di dibbulezza pà compialu subra piazza. Saria forsa stata meddu par iddu…

Finita a tumbera di u tintu purtadori, i brutti assidianti ci lioni pà u coddu à una partica, è, sempri minaccenduci cù i so attrazzi arcaichi di morti, ci furzoni à suvitalli. Flaherty cunsigliò torra d’ùn fà u minimu cestu di risistenza, è dunca ùn ebbimu d’altra scelta chè quissa di cuuparà, spirendu di vincia abbastanza tempu par pudè invirsà a situazioni. È salvà i nosci viti ! ch’ùn c’era po’ chè quissa à fà, l’avareti capita… Varchetimu a furesta trupicali, è parichji cristi scabrosi, nanzi di ghjunghja infini annant’à un pianu largu è stranamenti rasu. À a sciuta d’una marchja di i più pinibuli, u kampung[2] di i vituparati cumparisti infini à l’orizonti.


[1] Oghji Port Moresby, in Nova Ghinea Pappuasia.
[2] U paesu di i Pappù.


8 commentaires:

  1. 267 visti arimani... è oghji u ritornu di l'avvinturi di John Irwin Waterbright... o piuttostu par avali di Lord Egerton...

    RépondreSupprimer
  2. Mimimimì i Kukukukù, popopopò chì tralalà !

    RépondreSupprimer
  3. Mi fa pensa a issu filmu spaventevule di Ruggero Deodato, vogliu di Cannibal
    Holocaust...
    Ogni tandu, pare chi l'affari so in francese pe i to spluratori...

    RépondreSupprimer
  4. A tutti :

    T'aghju monda cosi à fà 'ssi pochi ghjorna. Dunca devu lacà u bloggu pà a prima volta dipoi a so criazioni.

    Avaremu tinutu 44 ghjorna di fila mittindu o mancu un testu à ghjornu. Varcatu i 10 000 pagini letti, è 50 parsoni ani signalatu a so prisenza in un sundaghju à mani dritta.

    Ci hè torra a robba chì aspetta d'essa publicata. A robba bona ancu. Ma sin'à marcuri o ghjovi ùn avaraghju tempu, è mi ni scusu. Ma l'avvintura ripiddarà prestu ben intesa, è aspettu cun impacenzia i cuntribuzioni à vena !

    Dunca par avali vi lacu, è vi dicu à prestu !

    Marcu Biancarelli

    RépondreSupprimer
  5. Ci trinca di leghje a seguita !

    RépondreSupprimer
  6. Aspettemu a seguita impacenti...

    Spergu chi 2011 serà un'annata bullente di creazione è d'orrore nantu à T and F ! -)

    PACE è SALUTE À TUTTI !

    Culomba

    RépondreSupprimer
  7. avà hè un pezzu ch'aspittemu a seguita, o MR Littlewhite!


    Culomba

    RépondreSupprimer
  8. Vinarà, a seguita.

    Ma prima ci sò testi di Santelli, Viangalli, Graziani, Jureczek, è dui suspresi chì aspettani...

    MB

    RépondreSupprimer