vendredi 29 octobre 2010

Scontra salvatica

Una nuvella di
Petru Larenzu Santelli



A vistiga era fresca fresca di sta mane.
Cù a nivasculata di sta notte, e traccie si leghjianu cum'è in un libru.
À tale puntu ch’ellu ùn avia mancu cappiatu u turcatu.
Un ghjacaru mutu chì ùn abbaghjava chè ghjuntu in a guaglia.
L’unghjule si ficcavanu prufondu in la terra.
Avianu lasciatu una stampa larga quant’un punghju.
Duie ore ch’ellu viaghjava.
Era partutu di a lamaghja, sopra à u paese. Da u locu induve Foscu è Niellu s’eranu fatti apre eri dopu meziornu.
Avia ritruvatu i dui Bruno, sventrati è e trippe di fora.
S’eranu dissanguinati prima di more.
Vicinu à u tufone c’eranu duie tacche di sangue ch’imbruttavanu u pratu.
Un' ora nanzu, ghjustu sopra, avia tumbu dui purchetti.
Ghjuntu ind’u ghjargalellu sottu à l’alzi, visse u locu induv'ellu s’era infarzinatu.
Dece metri più luntanu s’era frustatu à un fustu. A fanganiccia impiastrava l’alburu à più d’un metru d’altu.
Prima hà credutu ch’ella fussi una vacca o qualchì manzu è ghjè scorsu. Po' visse chì, appena più luntanu, l’alburu era scursatu. Firmavanu e sanate chì paria tazzatu di piola.
È po' sentì u sisu. Una puzza forte di masciacciu in siera.
U catornu avia u pelu rittu è tirava nant’à a curdetta.
Torna vinti metri è seria ind’u bussettu, arrimbatu à i sciappali.
A pedaniola s’astrittia è l’alburi facianu volta.
Filanciu tirò dui nichji.
Stuppatu ch’ellu avessi a schilla è discioltu a canapetta, u ghjacaru partì.
À l’entre di u boscu abbaghjava à più pudè. S’era lampatu in lu tufone è avà era à u talozzu.
U pichju di Filanciu in cacciabbaghju, intrunava e calanche.
Cacciendu a securità di u fucile si resi contu ch’ellu avia u batticore.
U sangue battia più forte in pettu.
E castagnole eranu pronte à schjattà.
Pinsò : Canna diritta à chevrotina, Canna manca à Breneke, quella ch’ellu avia inziccatu d’una croce eri sera.
Ghjè tandu ch’ellu intesi u truncuzulime.
Una brea tremenda.
Un tazzu spaventosu.
O chì fraiu !
Po'dui urli.
U cane ughjulava di terrore è di dulore ;
Po' i lagni.
U sentia ghjenghjulà cumu un criaturu.
O chì crepacore.
Torna dui passi è seria à l’entre di u buschettu.
E canne in davanti, u soffiu tagliatu quant'è ch’ellu avessi corsu.
Prima ch’ellu capischi a capaccia sbuccò. In una seconda, avia parcorsu i dui metri chì li firmavanu à fà.
Da l’inticciu bullò à più d’un metru.
L’intuppu fù spaventosu.
Straquatu in terra, pruvava di parà i ticci.
E sane li lavuravanu l'anche è u fiancu.
Sentia dui stiletti chi l’appezzavanu, u sfettavanu.
U sangue curria longu à le so ghjambe.
In un' ultima incappatura, u vultessi.
Fù cum'è un farru caldu chì li brusgiava i reni è a schiena.
U cignale u lasciò truncuzzulatu, sanguinosu, sterpatu, massacratu.
In un ultimu sforzu si pisò per vede l’animale.
Daretu à ellu c’era una lofia.
È trè purchetti.
Trè puchjuculi.
Trè puchjuculelli simuli à e duie ch’ellu avia tombu eri sera.

2 commentaires:

  1. Aghju cambiatu l'illustrazioni di 'ssa nuvella. Chì ni pinseti o cari ?

    RépondreSupprimer
  2. Ùn socu perchè ma mi vene una brama di figatellu...
    JYA

    RépondreSupprimer